Antique, ziekenhuisavonturen en meer..

Time flies when you're having fun! Zoals ik de vorige keer al schreef waren Moira en ik uitgenodigd om bij Lovelynn thuis te komen eten, we konden ons alleen niet echt goed een voorstelling maken van wat ons te wachten stond. Een ding weet ik wel: ik had niet verwacht dat het zo leuk zou zijn. Terwijl de rest van het huis aan hun avondeten begon, pakten wij opgedoft en wel de taxi naar de gym waar Lovelynn ons zou komen halen. De 'gym' was eigenlijk gewoon een betonnen basketbalveld met een dak erboven (maar geen muren) en toen we daar aankwamen bleek dat haar zumbaklasje nog bezig was! We hebben dus nog eventjes naar dansende mensen in lange (!!) broeken gekeken en een beetje gebasketbald met een paar enthousiaste kinderen, waarna we lopend naar huis gingen. Het bleek dat we uitgenodigd waren voor het verjaardagsfeestje van haar 22-jarige zoon, waar zowel de hele familie (veeel neefjes, nichtjes, ooms etc) als zijn halve klas op af was gekomen, en waar wij als echte celebrities werden onthaald. Lovelynn's vader ging speciaal zijn basketbalshirt aantrekken voor een foto met ons ("i'm going to post this on my facebook") en ook met de rest van de familie moesten wij poseren. Het huis waar ze woonde is een klein driekamer huisje die aan het huis van haar ouders is gebouwd, wel van steen maar duidelijk armoedig. Ondanks dat ze denk ik niet heel veel te besteden hadden, hadden ze heel erg uitgepakt! Opnieuw heel veel eten (wij mochten uiteraard als eerste opscheppen) en oma die ons de hele tijd extra bracht ondanks dat we heel hard probeerden duidelijk te maken dat we toch echt voldoende hadden gehad. Na nog een biertje op het balkon besloten we dat het mooi geweest was en gingen we terug naar huis. Donderdag en vrijdag weer op de SEH doorgebracht, waar het helaas nog steeds rustig was. Met rustig bedoel ik vooral dat er weinig verrichtingen waren en nauwelijks echte spoedgevallen, want druk met mensen is het eigenlijk altijd wel. Wel heb ik voor het eerst een katheter in kunnen brengen en een infuus geprobeerd in te brengen, wat helaas mislukte. In Nederland zouden we de infuusnaald dan weggooien en een nieuwe pakken voor een volgende poging, maar omdat patiënten hier voor hun eigen materiaal betalen en deze overigens ook eerst zelf bij de ziekenhuiswinkel moeten kopen wordt dezelfde naald opnieuw gebruikt, wel eerst even doorspoelen! Dit gaat, zoals wel meer dingen hier, heel erg in tegen alles wat ik heb geleerd maar vooruit.. Vrijdag verlieten we na de lunch het ziekenhuis omdat we 's middags met een busje naar antique gingen! Dit is een provincie in hetzelfde eiland als Iloilo, met wat meer heuvels en wat bovendien wat meer afgelegen ligt. We verbleven in een fish spa die daarnaast een paar kleine bamboehutjes had en een tour op zaterdag verzorgde. De zogenaamde 'adventure tour' begon met een ritje achterop de motor bij een groep Filipijnse mannen door de rijstvelden. Ik zat achterop bij Jeffrey, een ietwat dikke man met een staartje op zijn hoofd die volgens mij een beetje indruk probeerde te maken door af en toe de andere mannen proberen in te halen haha. De meesten van ons groepje (11 van ons huis) hadden nog nooit op een motor gezeten dus ik heb vooral ook om de gezichten van de anderen gelachen. Ze brachten ons naar een hangbrug en 500 meter lange zipline over een dal, wat echt heel mooi was. Ik had zoiets nog niet eerder gedaan dus was heel leuk om te doen. Vervolgens werden we afgezet in een klein dorpje, vanwaar we een stuk naar een waterval moesten hiken. Ondanks dat de zon niet heel erg scheen was het nog steeds pittig warm, maar het landschap en de rijstvelden om ons heen vond ik echt het hoogtepunt van die dag! De twee watervallen zelf waren naar mijn idee niet heel bijzonder, maar na de watervallen in IJsland had ik ook niet anders verwacht ;) Onze lunch werd geserveerd aan een picknicktafel in de rivier, op bananenbladeren en zonder bestek voor het echte avontuurgevoel. Verse kokosnoot erbij en het plaatje was compleet. Hierna waren we allemaal al best wel moe (ik had serieus spierpijn van het wandelen), dus niet iedereen had nog zin in het boulderjumping ('rotsspringen' en zeker niet nadat we een half uurtje in een hot bath hadden zitten pruttelen. Dit heb ik dan ook overgeslagen en lekker van een afstandje toe gekeken. 's Avonds zaten we nog even lekker met onze voetjes in de fish spa, inmiddels waren we namelijk wel gewend aan het gekietel van de visjes. Na nog een nachtje in onze niet zo comfortabele bedjes en opnieuw ontbijt met rijst (niet echt aan ons westerlingen besteed) gingen we met het busje terug, die deze keer gelukkig een beetje meer beenruimte had, zodat we op tijd thuis waren voor de pasta van Gerry! Maandag t/m vandaag weer in het ziekenhuis doorgebracht, met gister een klein uitstapje naar het operatiecomplex. Hier heb ik een open appendectomie en een keizersnee gezien, wat de eerste keer was dat ik een baby geboren heb zien worden! Ik was vergeten om een extra paar scrubs mee te nemen (waar we de hele dag mee in het ziekenhuis lopen), dus kon ik een maatje xxxl lenen. Eenmaal in het complex kan je gewoon overal naar binnen lopen: de deuren staan gewoon open en je hoeft jezelf niet te introduceren. Het was vooral interessant om dit ook een keertje gezien te hebben. Verder heb ik dinsdag nog een hele heftige intubatie gezien, waarbij de desbetreffende man twee tanden is verloren en zijn hele keel denk ik is open gehaald gezien de hoeveelheid bloed. Pas bij de derde keer slaagde de arts erin om de patiënt te intuberen door met zijn volle gewicht aan de laryngoscoop te gaan hangen (de kaak wilde niet open), wat opnieuw zonder sedatie gebeurde. Vandaag heb ik opnieuw een man gereanimeerd, dit keer zelfs met succes! Dit verbaasde mij overigens wel, het duurde namelijk vrij lang en de patiënt was er al niet zo goed aan toe. Een uur later is hij dan ook alsnog overleden. De houding tegenover sterfgevallen hier is zo anders: mensen kijken er niet zo van op. Er is een zekere vorm van gewenning, dus hierna kon iedereen snel weer verder met de andere patiënten. Om 1 uur ben ik dan ook naar huis gegaan, omdat ik nog een aantal dingetjes wilde regelen voordat ik morgen voor een lang weekend naar Bohol vlieg! Zo heb ik zostraks ook alvast mijn vliegtickets voor de laatste week hier in de Filipijnen en een 5-daagse boottour in Palawan (TAO experience) geboekt. Ik heb van een nieuw Nederlands meisje in het huis gehoord dat zelfs mensen die een wereldreis gemaakt hebben dit als absolute hoogtepunt noemen, dus ik heb er nu al heel veel zin in!! Zometeen nog eventjes voor bbq-avond aan naar de supermarkt en dan morgen er vroeg uit want om 6 uur vertrekt mijn vliegtuig. 

Liefs Karlijn