Laatste weekje ziekenhuis

Inmiddels mijn eerste bevallingen gezien! Meer dan ik vorige week zelfs kon hopen: 7 baby's, waarvan 1 taxibevalling en helaas ook 1 doodgeboren baby'tje. Ik heb natuurlijk nog niet zo veel vergelijkingsmateriaal, maar volgens Emma zal het een behoorlijke schok zijn als ik in Nederland mijn eerste bevalling zal zien (zowel in negatieve zin want een stuk minder geschreeuw maar zeker ook in positieve zin). Als een zwangere vrouw binnenkomt op de eerste hulp van ob&gyn wordt ze eerst onderzocht en als blijkt dat de bevalling in gang is, wordt ze verplaatst naar de vier persoons labour room. Een van de clerks blijft dan bij haar gedurende de hele bevalling. Geloof me, dit kan lang duren. Het is hier opvallend stil, op het gelach en geouwehoer van de artsen na, want de vrouwen maken eigenlijk nauwelijks geluid. Ondertussen wordt er om de haverklap een vaginaal onderzoek uitgevoerd (waarom vragen wij ons af) en wordt er 'nipple stimulation' uitgevoerd, waarbij er over de tepels gewreven wordt om de bevalling zogenaamd te versnellen. Een beetje een komisch gezicht. Als de vrouw volledige ontsluiting heeft en de baby voldoende is ingedaald, mag ze door naar de delivery room. Lopend welteverstaan. De reden dat de patiënt naar een nieuwe kamer moet is omdat het daar 'steriel' is (wel staat de deur de hele tijd open en mag iedereen in- en uitlopen). Je mag deze dan ook uitsluitend betreden als je omgekleed bent in nieuwe scrubs die je overigens zelf van huis mee moet nemen en dus opnieuw echt verre van steriel is.. De bevalling is meer een kwestie van let's get it over with. Eigenlijk iedereen krijgt een episiotomie (het inknippen rondom de vagina) en gister pakte de arts wel 5 keer de schaar erbij om de scheur nog een beetje groter te maken totdat ze uiteindelijk helemaal tot het rectum geknipt had. Heel pijnlijk om te aanschouwen maar hier is het de normaalste zaak van de wereld. Dit alles ondergaan de vrouwen zonder enige vorm van pijnstilling (op soms een lokale verdoving na). Heel heftig vond ik ook de bevalling van het doodgeboren kindje. Twee vrouwen bevielen ongeveer op hetzelfde tijdstip in uiteraard dezelfde ruimte, maar terwijl een van de vrouwen van een gezond kindje beviel, kreeg de ander een doodgeboren baby van bijna 37 weken. Ondertussen maakten de artsen nog steeds grapjes met elkaar en zong een van de vrouwelijke artsen het zinnetje 'stillborn baby boy' terwijl ze de status aan het schrijven was. Ik denk dat de houding tegenover zo'n tragische gebeurtenis heel anders is en dat het gemakkelijker geaccepteerd wordt, maar ik vond het moeilijk om te zien dat niemand aandacht aan de (zeer jonge) vrouw gaf. Wel deed de zuster nog een soort spoeddoop voordat de baby in een kartonnen doos aan de moeder werd overhandigd, die het gebeuren overigens nogal stoïcijns onderging. 

Dit weekend ben ik voor het eerst thuisgebleven. Zaterdag waren we met z'n drietjes, dus lekker rustig aangedaan, vluchten geboekt, beetje op het dak gelegen en onze was gedaan. De volgende dag gingen we met een groepje van 7 plus de staff kijken bij de paraw regatta, een jaarlijkse zeilwedstrijd met traditioneel beschilderde boten. Het was enorm zonnig en iedereen die zich niet ingesmeerd had heeft dit dan ook geweten.. Opnieuw waren wij (groepje blanken!) een echte attractie en gingen we ongemakkelijk met iedereen op de foto. Ik denk niet dat dit gaat wennen ;) 2 huisgenootjes waren afgelopen weekend gaan duiken en hadden tijdens dit tripje een Filipijnse man ontmoet die heel toevallig ook onze buurman in Iloilo is (zijn familie is tevens eigenaar van ons megahuis). Dinsdag nodigde hij dan ook ons hele huis inclusief staff uit bij zijn 'partyhuis' een kleine tien minuten verderop (wat dus echt alleen voor feestjes bedoeld is en nauwelijks meubels heeft maar wel een sauna en zwembad haha) voor een poolparty, drankjes en eten door hem en zijn vrienden verzorgd. We denken dat hij een beetje eenzaam is en ieder geval een hele hoop geld te veel heeft want een beetje raar was het wel, maar wij hebben echt een hele leuke avond gehad. Morgenochtend om 4 uur 's ochtends (!!) gaan we met een busje eindelijk naar Islas de Gigantes, waar ik enorm veel zin in heb! Maandag ga ik tenslotte voor mijn laatste ziekenhuisweekje naar Guimaras en gisteravond heb ik heel terloops te horen gekregen dat ik op mijn eerste dag een lecture geacht wordt te geven aan een basisschoolklasje over een willekeurig onderwerp. Lekker op tijd. Suggesties zijn dus welkom!

Liefs Karlijn