Bohol en baby's

Nu het winterweer in Nederland weer een beetje richting lente gaat, is het hier nu, voor Filipijnse begrippen althans, ook even winter. Vandaag en gister was het helaas een beetje bewolkt en regenachtig en daardoor met 26/27 graden ook ietsje koeler. Wel lekker voor in het ziekenhuis waar het normaal volop zweten is, maar ik mis de zon al!! Komend weekend valt hierdoor waarschijnlijk ook een beetje in het water: we zouden naar een Islas de Gigantes gaan (supermooie eilandjes!!) en daar gaan eilandhoppen maar omdat het weer matig is hebben we toch maar besloten dit af te lassen. Vorig weekend was gelukkig wel heel mooi! Vrijdag stond na een kort nachtje om half 5 's ochtends onze taxi klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Ik had al in Nederland bedacht dat ik heel graag naar Bohol wilde, en mijn plan had Moira ook enthousiast gemaakt dus ik had een reismaatje voor het weekend. Ook de twee Spaanse meisjes in ons huis wilden naar Bohol, maar zij wilden dit het liefst met een tour doen dus we hadden besloten om alleen samen naar het eiland te reizen. Na een superkorte vlucht en een tochtje van 2 uur met de boot kwamen we aan op Bohol, waar Moira en ik de andere kant op gingen. Ons hostel voor de eerste nacht, gelegen aan Alona beach (het veruit meest toeristische plekje in Bohol), bestond uit een soort bamboehut van 2 verdiepingen zonder muren en een heleboel matrassen op de grond, gerund door een beetje alternatieve mensen. We gingen immers voor goedkoop. De middag en avond brachten we door aan het spierwitte strand en na ook nog een massage op het strand waren we toe aan een lekker bed. De nachtrust was echter (hoe kon het ook anders) beperkt doordat mijn 'kamer'genootjes niet erg gecharmeerd waren van mijn behoorlijk dronken buurman en het feit dat het nabijgelegen resort om half 3 's nachts ging verbouwen hielp ook niet echt mee.. Het pannenkoekenontbijt maakte echter veel goed en nadat onze scooter om 9 uur Filipijnse tijd (lees: 10 uur) gearriveerd was konden we op pad! Ik zou de bestuurder zijn voor het weekend omdat Moira het toch een beetje eng vond om haar eigen scooter te besturen. Onze eerste stop was bij de Tarsier sanctuary, waar we met een gids 6 mini Tarsiers konden zien. Heel lief!! Dit zijn kleine beestjes (geen apen ook al lijken het wel echt aapjes) met enorme ogen. Van de Tarsier sanctuary reden we door naar de Chocolate hills, maar niet zonder een tussenstop bij de Loboc river voor lunch. Heel toeristisch Bohol had zich hier echter met busladingen verzameld. Omdat we een uur wachten voor een kitscherige boottocht met live muziek een beetje lang vonden, vonden we met behulp van onze lonely planet (wat te doen zonder lonely planet?!) een kleine 5 minuten van de hoofdweg af een geweldig leuk hostel/cafe met uitzicht over de jungle en rivier. Bonuspunten: bijna geen mensen! De Chocolate Hills, waar het ons in eerste instantie om te doen was, waren ook heel mooi! Helaas was het inmiddels een beetje bewolkt geworden waardoor de foto's van deze bijzondere heuvels niet fantastisch zijn geworden, maar de tocht hierheen was minstens zo mooi! Van de Hills naar ons overnachting aan Anda beach was het helaas nog wel zo'n twee uur rijden dus moesten we het laatste stukje in het donker afleggen. We hadden onbewust weer een resort uitgekozen die deze keer vol zat met Franse hippies (waar zijn we nu weer beland..) maar iedereen was superaardig en heel erg behulpzaam. Omdat zowel ons hostel in Alona als ons resort in Anda ons een klein restaurantje genaamd Coco Loco aanraadde, konden we eigenlijk niet anders dan daar te gaan eten. Waarschijnlijk de enige keer deze reis dat ik couscous te eten kreeg! Een van de meisjes in ons hostel had ons bovendien gezegd om naar James te vragen, die het enige staflid bleek te zijn. James zou de volgende dag met twee vrienden naar een waterval gaan (die we echt alleen met zijn hulp zouden kunnen vinden) en als we zin hadden mochten we mee. Ja! De volgende ochtend hadden zich nog 3 meisjes aangesloten en gingen we in een rijtje op weg. Het eerste half uur reden we op verharde weg, daarna volgde echter nog een half uurtje op kleine zandweggetjes door de rijstvelden. Onderweg kreeg onze optocht uiteraard weer veel bekijks dus toen ik eindelijk een hand los durfde te laten van het stuur kon ik ook terugzwaaien. Moira en ik vragen ons inmiddels heel erg af op hoeveel foto's van onbekende mensen we staan, want iedereen vraagt ons ongegeneerd of we met ze op de foto willen (daarbij niet terugdeinzend om beide armen om mij heen te slaan of om half bij ons op de scooter te komen zitten). We vermoeden dat we al echte facebook celebrities zijn. De waterval zelf was heel tof, een stuk groter dan in Antique ook. Een van de meisjes had haar GoPro mee dus als het goed is krijgen we ook nog wat actiefoto's toegestuurd! Na een uurtje zwemmen namen we afscheid van de rest en gingen wij weer op weg naar Alona, wat nog zo'n 3 uur was. Aan het einde van deze dag waren we allebei zo ontzettend stijf van het zitten de hele dag, dat we nu wel weer even klaar zijn met scooterrijden. 's Avonds waren Cristina en Maria ook aangekomen in Alona en dus gingen we met z'n viertjes uit eten op het strand en daarna op stap. Ons plan was om te kijken of we de volgende ochtend zouden kunnen duiken, maar omdat onze tijdplanning in eerste instantie wel heel optimistisch was zagen we hier toch maar van af en in plaats daarvan besloten we een dutje op het strand te doen na ons niet zo lange nachtje (dit keer echter wel een tweepersoonskamer en dus ook stilte!!). Rond 1 vertrokken we weer richting Iloilo, zodat we uiteindelijk om 8 uur weer aan konden schuiven voor ons avondeten. Dit was echt een weekend dat ik niet had willen overslaan! Dinsdag begon mijn eerste dagje op de afdeling obstetrie en gynaecologie. Tot nu toe helaas geen bevallingen gezien, op twee keizersnedes na. Het schijnt 'babymaking season' te zijn dus ik verwacht er ook niet veel te zien en op dit moment neem ik echt al genoegen met 1. Ik sta hier samen met Moira en mijn nieuwe Canadese kamergenootje Emma, en omdat zij allebei al bijna klaar zijn kunnen zij mij wel heel veel uitleggen. Zeker omdat mijn kennis op het gebied van baby's op het moment nog erg beperkt is. Ik denk dan ook dat het voor mij een stuk interessanter is om hier te zijn dan voor hen. De afgelopen drie dagen hebben we vooral het onderwijs voor de clerks bijgewoond, met baby's in de NICU geknuffeld (die hier uiteraard mini zijn) en een beetje met de verpleegkundigen, artsen en clerks gepraat. Gisterochtend hebben we op OK doorgebracht, waar het hoogtepunt een vrouw was met zo'n 10 liter aan slijm in haar buik (geval van pseudomyxoma peritonei voor de liefhebbers) wat toch wel echt smerig was. Volgende week is alweer mijn laatste weekje in dit ziekenhuis voordat ik naar het ziekenhuis in Guimaras ga, dus ik hoop dat ik dan nog wat interessante dingen kan zien. Ik ga proberen ook een paar fotootjes te uploaden voor de visuele ondersteuning van mijn stukjes! Verder gaan we straks weer barbecuen, waar ik net even aan herinnerd werd doordat het brandalarm in mijn kamer af ging door de hoeveelheid rook. Nu weten jullie in ieder geval dat ik veilig ben mocht er brand uitbreken ;) 

Liefs Karlijn