Palawan

17 maart 2017 - Palawan, Filipijnen

Palawan! Wat een mooi eiland!! Voelt alweer als een tijdje geleden en ik schrijf dit nu ook op de boot in Cambodja, want de Filipijnen heb ik inmiddels verlaten. Inmiddels alweer een hele hoop gebeurd en ik merk dat ik het moeilijk vind om tijd te maken om stukjes te blijven schrijven want er zijn zoveel leuke dingen te doen!! Ik vloog vorige week op Puerto Princessa, waar ik maar 1 nachtje door zou brengen. In m'n eentje dus op pad, op zoek naar het hostel. PP zelf is echt een stadje van waaruit mensen doortrekken naar de mooiere plekjes van Palawan, dus was het niet gek dat eigenlijk alle anderen in mijn kamer de volgende dag (net als ik) ook weer vertrokken. 's Avonds lekker uit eten geweest met 3 mensen uit mijn kamer, voordat we allemaal redelijk op tijd gingen slapen. De volgende dag had ik voor 9 uur 's ochtends een minivan geregeld om naar El Nido te gaan. Een Amerikaans meisje uit mijn kamer, zou al 2 uur eerder opgehaald worden maar toen het busje mij kwam halen bleek zij daar ook nog in te zitten! Ze hadden dus al 2 uur rondgereden in de hoop meer mensen mee te kunnen nemen, heel typisch.. Ik was dan ook heel blij met mijn keus om niet eerder op te staan ;) 7 uur later kwamen we dan eindelijk in El Nido aan en kon ik opnieuw op zoek naar mijn hostel. Erin (kamergenootje) was ook net aangekomen en dus gingen we samen het stadje een beetje verkennen en een hapje eten. El Nido is meer een groot dorp, en bijna volledig gericht op toeristen. Overal zijn winkeltjes die precies dezelfde souvenirs en accessoires voor op het water aanbieden. De meeste toeristen komen hier voor de eilandhop tourtjes die je naar prachtige stranden en lagoons brengen (niet te vergeten: met het helderste water dat je ooit gezien hebt). Overal wordt gebouwd aan nieuwe toeristenonderkomens, aangezien er haast een tekort aan slaapplaatsen is (iets waar ik zelf ook achterkwam toen ik heel optimistisch de dag van tevoren een hostel probeerde te boeken). En dan te bedenken dat het hier in vergelijking met andere Aziatische landen nog helemaal niet zo toeristisch is. Omdat ik 3 dagen later voor 5 dagen op een boot zou gaan zitten, leek het me overbodig om zelf ook nog zo'n tourtje te gaan doen en het leek me dan ook leuker om de dag erna een scooter te huren. Erin vond dit ook wel een leuk idee en dus besloten we samen te gaan. 's Avonds gingen we met een paar Israëlische jongens van onze kamer nog wat drinken bij een (hoe kon het ook anders) Israëlische tent. Deze bleek bovendien gerund te worden door een of andere Israëlische filmster, dus zij waren dan ook helemaal door het dolle heen. De volgende dag dus op pad met de scooter. De eerste stop was Nacpan beach, een heel groot helderwit strand. Op het strand kwam ik Amey uit mijn eerste hostel tegen, dus gingen we met z'n drietjes verder. Het doel was om de enige weg over het noorden te volgen, zodat we uiteindelijk een rondje zouden rijden, en nog konden stoppen bij een ander groot strand. Het andere strand hebben we echter nooit kunnen vinden, en nadat Amey welgeteld twee keer haar scooter uit stand om had laten vallen en lokale mannen haar overeind moesten helpen omdat ze eigenlijk geen idee had hoe ze met dat ding om moest gaan, kregen Erin en ik, om het avontuur nog even compleet te maken, een lekke band. Gelukkig had ik mijn lokale simkaart en konden we het hostel bellen. Na 3 kwartier in de brandende zon in the middle of nowhere (ja ik was inmiddels een beetje roze tot mijn spijt) werden we uiteindelijk gered. De mannetjes van ons hostel waren helemaal verbaasd dat we het rondje hadden geprobeerd te maken, aangezien het best een stukje rijden was, bovendien voor de helft op onverharde weg en 'zelfs zij hadden dat nog nooit gedaan'. Ach ja. De dag erna heb ik lekker rustig aangedaan: laatste paar spulletjes gekocht die ik nodig had voor de volgende dag en samen met Erin en een jongen die we kenden van de eerste avond heb ik aan het strand geluncht. Vanaf de lunch begon ik me alleen iets minder lekker te voelen. Toch ging ik om half 5 richting de meeting voorafgaand aan de boottocht de volgende dag. Niet echt een groot succes, want halverwege de presentatie moest ik even een wc-break inlassen omdat ik te misselijk werd. Dit maakte wel dat ik een stuk minder enthousiast was om de boot op te gaan. Op woensdag, de dag van vertrek, voelde ik mij echter weer wat beter en de dagen erna waren helemaal prima! Gelukkig maar, want de boot zelf was echt fantastisch!!! Overdag voeren we met onze boot, inclusief 23 gasten (de helft nederlands en veel stelletjes maar dat mocht de pret niet drukken), 7 stuks aan crew en een hondje, naar allerlei mooie strandjes en plekjes om te snorkelen. Lunch werd gewoon aan boord geserveerd, met vers gevangen vis en andere lekkere dingen. Aan het eind van de dag gingen we op zoek naar een van de vele basecamps die verspreid lagen over de archipel om de nacht door te brengen. Deze bestonden altijd uit tropische eilandjes, waar wij vaak de enige (tijdelijke) bewoners waren, en waar we sliepen in open hutjes op het strand. Bijna geen van de eilandjes had bovendien elektriciteit, dus 's avonds was het tijd voor kaartspelletjes en cocktails begeleid door fakkels. Hallo vakantie! Enkele hoogtepuntjes: de tonijn die we tijdens het varen met een geïmproviseerd vislijntje vingen en die ter plekke tot heerlijke sashimi werd omgetoverd, het varkentje dat aan boord werd geslacht voor de echte expeditie robinson ervaring, de gekleurde koraalplateaus bij het snorkelen en de laatste avond waarbij we met z'n allen de plaatselijke karaoketent overnamen en heerlijk gênante foto's zijn gemaakt. Ik ga nog wel proberen wat foto's te uploaden want die zeggen wel genoeg denk ik zo! Ik vond het oprecht heel jammer toen ik na 5 dagen van boord ging, maar ook wel lekker om weer eventjes een beetje tijd voor mezelf te hebben. Zondagavond kwam ik aan in Coron en omdat ik de volgende dag vroeg naar Bangkok zou vliegen (via Manilla en Guanzhou, oftewel nog een echte wereldreis) heb ik van het stadje zelf niet meer gezien. Wel gelukkig nog de tijd gevonden om de smerigste pizza ooit naar binnen te werken! Na een lekker dagje in het vliegtuig, een ontbijt met pringles en 2 keer een vliegtuiglunch kwam ik eindelijk aan in Bangkok, waar Karlijn ook die ochtend gearriveerd was. Zo leuk om weer iemand te zien die je daadwerkelijk kent en dus de smalltalk over kunt slaan!! Inmiddels zitten we nu in Cambodja en ook hier is het echt echt genieten, maar dat is voor een volgende keer. Ik hoop dat jullie in Nederland ook lekker in het voorjaarszonnetje zitten (wij hebben hier in ieder geval zon genoeg) en groetjes vanuit Battambang!! Liefs Karlijn

Foto’s

6 Reacties

  1. Robert:
    17 maart 2017
    Wat kan je toch leuk schrijven over je belevenissen! Uitermate relaxed en met humor. We hebben ook zin in de Filipijnen!
    Kus van paps
  2. Beppe en pake Hoogeveen:
    17 maart 2017
    Lieve Karlijn,
    We hebben weer genoten van je verhaal en de leuke foto's. Interessant dat je zoveel andere reizigers treft waarmee je dan een dagje optrekt. Zoals je schrijft geeft dit wel vaak aanleiding tot small talk en dan is het erg leuk als je weer een "oude" kennis treft.
    We wensen jou en de andere Karlijn nog een leuke en interessante tijd in Cambodja en zijn erg benieuwd naar een vervolgverhaal. Hopelijk kun je daar nog tijd voor vinden.
    Lfs. , beppe en pake.
  3. Oma en opa vermeer:
    17 maart 2017
    iwij(Opa en Oma)turen op de grote aardbol en weten nu een beetje waar je leeft.Zo ver van ons vandaan! EN toch contact.Vroeger toen Robert de wereld verkende merkten we niks! WE verlangen er naar je weer in levende lijve te kunnen omhelzen. DAg lieverd. kusjes van Opa en Oma.
  4. Ineke:
    17 maart 2017
    Wat maak je weer prachtige dingen mee en wat fijn dat je er zo van geniet. Wij reizen met je mee en hebben op deze manier ook een beetje vakantie...
    Ik kijk uit naar je volgende verhalen. Veel plezier nog, samen met Karlijn H, op naar Vietnam?
    Kus mama
  5. Ida:
    17 maart 2017
    Lieve karlijn, wat een heerlijke verhalen en schitterende foto's! Toen je schreef over "wc-break" dacht ik oeps nu begint een darm-odyssee maar dat viel gelukkig erg mee. Tonijn,varken,cocktails...alles klinkt lekkerrr :-). Na alle ontmoetingen met 'vreemden' en al-eerder-ontmoette-vreemden is het nu zeker gezellig onderweg te zijn met karlijn, fijne reis samen! Lfs,i
  6. Anouk:
    19 maart 2017
    De pizza heeft zo'n indruk gemaakt dat het in je verhaaltje kwam. Als je thuis bent dan maar weer lekkere dr. Oetker eten (met mij)??? Vind het nog steeds super leuk om alles te lezen! En ook stiekem hartstikke jaloers... :)
    Kussies